ศิลปกรรมในวิทยานิพนธ์ศิลปมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร พ.ศ 2546

แนวคิด

ข้าพเจ้าได้รับแรงบันดาลใจมาจากวิถีการดำเนินชีวิตของผู้คนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ซึ่งมีวัฒนธรรมและประเพณีที่ยึดถือปฏิบัติกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษ ชุมชนในภาคอีสานผู้คนในท้องถิ่นต่างมีวิถีชีวิตที่เรียบง่าย เงียบสงบ ผู้คนส่วนใหญ่มีอาชีพเกษตรกรรมอาศัยความใกล้ชิดกับธรรมชาติในการดำเนินชีวิต มีความผูกพัน อบอุ่น ก่อให้เกิดความประสานกลมกลืน เป็นที่มาของวัฒนธรรมประเพณีอันเป็นลักษณะเฉพาะตัวของท้องถิ่น ซึ่งข้าพเจ้าได้สัมผัสมาตั้งแต่วัยเด็ก โดยเฉพาะวิถีชีวิตตามริมฝั่งแม่น้ำโขงที่มีการอาศัยแม่นํ้าเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงชีวิตทั้งใช้ในการบริโภค ทำการเกษตรกรรม การเดินทางสัญจร แม่นํ้าจึงถือว่ามีพระคุณต่อชีวิตมนุษย์ จากความเชื่อดังกล่าวชาวอีสานจึงได้จัดให้มีประเพณีไหลเรือไฟขึ้นเพื่อเป็นการขอขมาและระลึกถึงคุณของพระแม่คงคากับสิ่งที่ได้กระทำล่วงเกินไป ด้งนั้นข้าพเจ้าจึงได้นำแนวคิดดังกล่าวมากลั่นกรองและผสมผสานกับจินตนาการในมุมมองส่วนตัวนำมาถ่ายทอดเป็นผลงานศิลปะในรูปแบบกึ่งนามธรรม โดยใช้ผลงานจิตรกรรม ที่มีเทคนิคผสมทั้งสีนํ้ามัน เศษผ้า และทรายผสมสี เป็นสื่อในการแสดงออกเพื่อให้เห็นถึงบรรยากาศของวิถีชีวิตของคนอีสาน โดยเฉพาะความสุขสนุกสนานในฃนบธรรมเนียมประเพณีซึ่งเป็นวัฒนธรรมที่ผสมผสานกลมกลืนกันกับวิถีชีวิตที่เรียบง่ายแบบพื้นบ้านอีสาน
ในการสร้างสรรค์ผลงานจิตรกรรมชุดนี้ ยังมีแนวความคิดในการออกแบบตกแต่งภายในอาคาร เพื่อให้เกิดความสัมพันธ์กลมกลืนและสอดคล้องกับสภาพแวดล้อมภายในสถานที่ที่กำหนด โดยข้าพเจ้าเลือกเอาโรงแรมเจริญศรี แกรนด์ รอยัล จังหวัดอุดรธานี เป็นสถานที่ติดตั้งผลงานภายในโรงแรมเจริญศรี แกรนด์ รอยัล อังหวัดอุดรธานี มุ่งเน้นในการแสดงคิลปวัฒนธรรมประเพณีพื้นบ้านของชาวอีสานเป็นแนวความคิดหลัก ซึ่งสอดคล้องกับผลงานวิทยานิพนธ์ชุด “บรรยากาศของวิถีชีวิตชนบท” ของข้าพเจ้า เพื่อจุดมุ่งหมายให้เกิดทัศนะในการใช้ผลงานศิลปะเข้าไปมีส่วนร่วมกับการตกแต่งเพื่อให้เกิดความกลมกลืนและสอดคล้องกันระหว่างผลงานศิลปะกับบรรยากาศภายในสถานที่ แสดงออกถึงบรรยากาศวัฒนธรรมอีสานที่มีคุณค่าและน่าสนใจให้กับสถานที่เพิ่มมากขึ้น